شاخه گلی که به تنهایی‌ام بو برده بود
در فاصله‌ی بین دست‌هایمان خشکید
هیس،ساکت شو
قهوه‌ات را بخور و آرامش این شعر را به هم نزن
از سطر بعد به خانه بر می‌گردم
سپس آرزو‌هایم را در صف اتوبوس جا می‌گذارم
فردا روز جهانی خوشبختی است
زنگ بزن وجوری که صدایت را نشناسم خداحافظی کن..
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
عمیق ترین دردآرشیو
آمار سایت
کدهای اختصاصی